اختلاف در تاریخ بهره‌برداری عملی وعدم قابلیت طرح در هیات...

شماره: 8996/201

تاریخ: 1381/10/25

پیوست:

 

شماره وتاریخ رای مورد واخواهی: 1349-1380/12/18

مربوط به مالیات: بر درآمد اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 74-75-76

شماره حوزه مالیاتی: 322

شماره سر ممیزی مالیاتی: 32

اداره: امور مالیاتی ساری

تاریخ ابلاغ رای: 1381/01/11

شماره وتاریخ ثبت شکایت: 933-4/30-1381/02/11

خلاصه واخواهی: مبدا استفاده مودی از معافیت مالیاتی موضوع ماده 132 اصلاحی قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1371/02/07 تاریخ بهره‌برداری واقعی شرکت، دی ماه 1368 می‌باشد نه دی ماه 1372، شرکت برابر یادداشت 1- 10 همراه صورت‌های مالی منتهی به 1372/06/31 بهره‌برداری رسمی شرکت را دی ماه 1368 اعلام نموده است. شرکت از سال مالی منتهی به 1369/06/31 اقدام به مستهلک نمودن هزینه‌های قبل از بهره‌برداری نموده که این امر بنا به مفاد بند 4 ماده 149 قانون مالیات‌های مستقیم حاکی از شروع بهره‌برداری از دی ماه 68 می‌باشد وضعیت، تعداد وحساب تولید شرکت نیز حاکی از شروع بهره‌برداری از قبیل از دی ماه 1372 می‌باشد. با توجه به موارد فوق و همچنین با استناد به قراین و دلایل مشروحه، این ممیز کلی شروع بهره‌برداری عملی و واقعی شرکت فوق را از تاریخ دی ماه سال 1368 اعلام نموده و شروع استفاده از معافیت موضوع ماده 132 نیز از همین تاریخ می‌داند ضمنا مالیات سنوات مورد رسیدگی حسب مورد به موجب آرا شورای عالی مالیاتی و هیات‌های حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون مالیات‌های مستقیم قطعی گردیده و مودی مالیات‌های متعلقه را نیز پرداخت نموده است. بنابراین اصلا موضوع قابل طرح در هیات‌های حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 243 قانون مالیات‌های مستقیم نبوده است ضمنا هیات موضوع ماده 243 در رای صادره کلیه مالیات‌های پرداختی مودی را قابل استرداد دانسته است این در حالی است که اعتراض مودی صرفا در رابطه با استرداد مالیات‌های بخش معاف (فعالیت مندرج در پرونده بهره‌برداری) بوده است و شرکت در سال‌های یاد شده فعالیت‌های غیر معاف (غیر عملیاتی) نیز داشته است.

درخواست رسیدگی دارد.

اولا- طبق مفاد ماده 242 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند ماه 1366 و اصلاحیه‌های بعدی آن، موارد استرداد مالیات منحصر به دو حالت، وقوع اشتباه در محاسبه مالیات ویا قابل استرداد بودن مالیات ها به شرح احکام مصرح در همین قانون (مواد 72-87-159 وغیره که صراحتا استرداد مالیات در هر یک پیش بینی شده) می‌باشد، لذا پرداخت مالیات بابت دوره عمل سنواتی که شمول یا عدم شمول ماده 132 قانون موصوف نسبت به آن‌ها محل اختلاف است از مصادیق ماده 242 وبه تبع آن ماده 243 مورد بحث نمی باشد وبه این ترتیب موضوع اختلاف اخیرالذکر قابل طرح و رسیدگی در هیات موضوع ماده 243 مزبور نبوده است.

ثانیا- اعضا اکثریت هیات حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 243، با استناد به دادنامه شماره 251 مورخ 1379/03/16 شعبه پنجم تجدید نظر دیوان محترم عدالت اداری مبنی بر تایید دادنامه بدوی شماره 2383 مورخ 1378/12/03 شعبه ششم دیوان محترم عدالت اداری، و همچنین رای شماره 602 مورخ 1380/07/14 هیات حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون یاد شده حکم به استرداد مالیات سنوات عملکرد 74-75 و 76 مودی داده است. در حالی که دادنامه ها و رای فوق‌الذکر بنا به صراحت متن آن‌ها، صرفا مبتنی بر رفع تعرض نسبت به مالیات عملکرد سال منتهی به 1373/06/31 می‌باشد و به موجب سوابق امر تاکنون رایی از شعب دیوان محترم عدالت اداری درباره مالیات سایر سنوات مودی مشاهده نگردیده.

ثالثا- اعضا اکثریت در رای مورد واخواهی نسبت به درآمدهای غیر معاف مودی رسیدگی و اظهارنظری به عمل نیاورده است.

بنا به دلایل فوق رای اکثریت هیات حل اختلاف مالیاتی (مورد واخواهی) قابل تنفیذ نبوده و به آن ایراد وارد است و شعبه ضمن نقض آن پرونده را به هیات حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون پیش گفته احاله می‌نماید.