عدم رعایت مفاد ماده 237 قانون مالیات ها توسط ممیز...

شماره: 5440/4/30

تاریخ: 1380/06/31

پیوست:

 

شماره وتاریخ رای مورد واخواهی: 7709-1379/09/18

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: سال منتهی به 30/9/1996 (متمم) وسال منتهی به 30/9/1997

شماره حوزه مالیاتی: 1414

شماره سر ممیزی مالیاتی: 141

اداره: کل مالیات بر شرکت ها (تهران)

تاریخ ابلاغ رای: 1379/11/19

شماره وتاریخ ثبت شکایت: 10187-4/30-1379/12/06و 10188-4/30-1379/12/06

خلاصه واخواهی: شرکت بابت دوره عمل هریک از سنوات مورد مطالعه مالیات شکواییه مفصلی به طور جداگانه تسلیم نموده که خلاصه و نتیجه مندرجات آن‌ها به قرار زیر است. 1- این شعبه که خود از نظر حقوقی قسمتی از شرکت اصلی می‌باشد. راسا هیچگونه فعالیت بازرگانی و کمیسیونری در ایران نداشته و هیچگونه درآمدی نیز از این بابت تحصیل ننموده است.

2- برگ تشخیص صادره به عنوان متمم عملکرد سال مالی منتهی به 30/9/1996 وبرگ تشخیص مربوط به عملکرد سال مالی منتهی به 30/9/1997 برخلاف مفاد ماده 237 قانون مالیات‌های مستقیم صادر گردیده و متکی به ماخذ صحیح و دلایل و اطلاعات کافی نموده است و هیچگونه مدرکی دال بر تحصیل درآمد توسط شعبه شرکت در ایران از طرف حوزه مالیاتی ارایه نشده است.

3- هیچگونه دلیل قانونی و مستند توسط حوزه مالیاتی در ارتباط با تشخیص درآمد مشمول مالیات از طریق‌علی‌الراس طبق ماده 97 قانون مالیات‌های مستقیم ارایه نگردیده است.

4- برگ تشخیص متمم بر خلاف مقررات ماده 270 قانون مالیات‌های مستقیم صادر گردیده است.

5- هیاتهای حل اختلاف مالیاتی رسیدگی‌های لازم را به موارد اعتراض ودلایل و مستندات قانونی ارایه شده انجام نداده و ضمن نقص در رسیدگی، مفاد ماده 248 قانون مالیات‌های مستقیم را رعایت نفرموده اند.

6- هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر به مصوبه شماره 30984/6177-4/30 مورخ 1379/07/03شورای عالی مالیاتی هیچ گونه    نفرموده وصریحا مقررات موضوعه را تلقی نموده است.

با عنایت به توضیحات ومستندات قانونی که در لوایح درج گردیده، از شورای عالی مالیاتی تقاضا دارد شکایت شعبه این شرکت مورد رسیدگی و صدور رای قانونی قرار گیرد.

در رسیدگی به تعیین مالیات متمم دوره عمل سال منتهی به 30/9/1996 و مالیات دوره عمل منتهی به 30/9/1997 میلای توسط حوزه مالیاتی ذیربط، به ترتیب ایرادات زیر مشهود است.

الف- طبق ماده 227 و قسمت اخیر بند 2 ماده 270 قانون مالیات‌های مستقیم، تعیین و مطالعه مالیات درآمدهای کتمان شده (متمم) بایستی مستثنی بر مدارک مثبته باشد، حال آنکه گزارش شماره 37/1414/934 مورخ 1377/10/27 حوزه مذکور که مبنای مطالبه مالیات متمم قرار گرفته، مبین دسترسی به سند و مدرکی دال بر حصول درآمد دیگر وسیله شعبه شرکت شاکی نمی باشد وتن ها درآن گزارش فهرست معاملات شرکت‌های ایرانی با شرکت خارجی (شرکت اصلی) از طریق گشایش اعتبار قید گردیده که به منزله مدرک قطعی برای کسب درآمد شعبه شرکت در ایران نمی باشد.

ب- راجع به دوره عمل منتهی به 30/9/1997، گزارش شماره 932 مورخ 1377/10/27 حوزه مالیاتی مربوط حاکی از آنست که حوزه مزبور با استناد به بند 2 ماده 97 قانون مالیات‌های مستقیم وبا این ادعا که شرکت مدارک مربوط به دریافت کمیسیون و حق بازاریابی خود را ارایه ننموده راسا مبادرت به تشخیص درآمد مشمول مالیات به طریق‌علی‌الراس نموده است. در حالیکه توضیحات و دلایل حوزه برای تطبیق موضوع با بند 2 یاد شده قانع کننده و مستدل نمی باشد ودر چنین مواردی نمی توان بدون وجود دلیل ومدرک روشن ادعا نموده که مودی دارای مدارکی بوده است که از ارایه آن امتناع کرده است، به عبارت دیگر تشخیص علی‌الراس به استناد امتناع قومی صحیح نخواهد بود.

با عنایت به مراتب بالا، از آنجا که هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر بدون توجه به      مشروحه فوق رای بر          عمل حوزه مالیاتی با استناد به گزارش                 قرار داده         و شکایت شاکی به لحاظ اشکالات فوق‌الذکر وارد دانسته با نقض رای مورد واخواهی پرونده را به هیات موضوع ماده 257 قانون مالیات‌های مستقیم احاله می‌نماید.