ماده 1 - نصاب‌های معینه در این آیین‌نامه برای بعضی از هزینه‌های قابل قبول در محاسبه درآمد مشمول مالیات مقرر در ماده 124 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1345/12/28 که مستند به مدارک باشد تا حدودیکه تعیین شده است برای تشخیص درآمد مشمول مالیات مودیانیکه باید درآمد آنان بر اساس دفاتر قانونی تشخیص داده شود قابل محاسبه خواهد بود و مازاد بر آن در محاسبه در آمد مشمول مالیات قابل پذیرش نیست.
ماده 2 - هزینه هاییکه برای آن نصاب حداکثر تعیین می‌شود عبارت است از:
1 - هزینه مسافرت مدیران و بازرسان و کارکنان اشخاص حقوقی بخارج از ایران که بمنظور رفع حوایج مربوط بموسسه باشد تا حدود ذیل قابل پذیرش خواهد بود:
الف - مسافرت بخارج از ایران در مورد اشخاص حقوقی برای تمام افراد مذکور در فوق جمعا در هر سال حداکثر بمدت 65 روز بقرار روزی سه هزار ریال بابت هزینه اقامت ولی در مورد شرکت ها و سایر اشخاص حقوقی که در امر تولید و صنعت سرمایه گذاری کرده اند حداکثر چهار ماه بقرار روزی سه هزار ریال.
ب - مسافرت بخارج از ایران در مورد اشخاص حقیقی برای تمام افراد مذکور در فوق جمعا در هر سال حداکثر بمدت 24 روز بقرار روزی سه هزار ریال بابت هزینه اقامت.
تبصره - مبالغ مذکور در بندهای الف و ب شامل هزینه پذیرایی در خارج از ایران نیز خواهد بود و خارج از این مبالغ هزینه دیگری بعنوان هزینه پذیرایی در خارج قبول نخواهد شد.
پ - هزینه ایاب و ذهاب با وسیله نقلیه هوایی یا دریایی یا زمینی علاوه بر هزینه اقامت در خارج که بشرح فوق تعیین شد است نیز قابل پذیرش است.
2 - پاداش پرداختی مربوط بشغل و بمناسبت خدمت در موسسه تا یک برابر حقوق اصلی و مزایای ماهانه در یکسال قابل قبول است.
3 - عیدی پرداختی بکارکنان در سال تا دو برابر حقوق اصلی و مزایای ماهانه و حداکثر تا سی هزار ریال و در مورد کارگران بمیزانیکه در قانون کار یا قوانین دیگر مربوط بکارگران تعیین شده است یا بعدا خواهد شد قابل قبول است و بهر حال در این مورد هم حداکثر تا دو برابر حقوق اصلی و مزایا یا دستمزد قابل محاسبه خواهد بود.
4 - مزایای غیر نقدی کارکنان مذکور در شق چهارم بند (ب) ماده 124 قانون بقرار ذیل قابل محاسبه در هزینه است:
الف - بابت هزینه مسکن تا پانزده درصد مقرری یا مزد یا حقوق اصلی.
ب - بابت وسیله نقلیه با راننده و سوخت یا بدون آن‌ها بقرار پنج هزار ریال در ماه.
5 - هزینه‌های جزیی در محل استیجاری موسسه که عرفا بعهده مستاجر است ( مندرج در قسمت آخر شق یکم بند (پ) ماده 124 قانون) تا ده درصد مال‌الاجاره سالانه مورد اجاره.
6 - هزینه‌های مذکور در شق ششم بند (پ) ماده 124 که تا حدود ذیل قابل محاسبه است:
الف - دلالی حسب مورد و نوع کالای مورد معامله حداکثر تا دو درصد مبلغ معامله‌ای که حق دلالی به آن تعلق گرفته است.
ب - حق‌العمل تا چهار درصدی به اقتضای نوع و کیفیت معامله‌ای که وسیله حق‌العمل کار انجام شده است. در صورتیکه قرارداد خاصی در این مورد بین طرفین وجود داشته باشد بر مبنای نرخ مندرج در قرار داد.
7 - حق‌المشاوره پرداختی در صورتیکه برای پرداخت آن بین صاحب کار و مشاور قراردادی منعقد شده باشد طبق قرارداد و الا با ارایه مدرک برای اثبات کار انجام شده که بموجب آن استحقاق دریافت حق مشاوره حاصل شده است و بهر حال در صورت نبودن قرارداد بابت حق‌المشاوره های مختلف پرداختی بیک یا چند نفر مشاور مجموعا در سال تا مبلغ سیصد هزار ریال قابل احتساب بهزینه است.
8 - بابت حق حضور در جلسات برای هر شخص تا دو هزار ریال برای هر جلسه.
9-هزینه حسابرسی مالیاتی در حدود تعرفه دستمزد حسابداران رسمی مذکور در تبصره 2 ماده 277 قانون مالیات‌های مستقیم هزینه حسابرسی که موسسه براﻯ حصول اطمینان خود و شرکای یا مقاصد ضروری دیگر بعمل میآورد با توجه بقرارداد در حدود متعارف و به تناسب کار انجام یافته قابل قبول خواهد بود و بهر حال در یکسال مالیاتی هزینه هر یک از این دو نوع حسابرسی فقط یکبار جزی هزینه‌های قابل قبول پذیرفته می‌شود.
10 - بابت هزینه تبلیغات مذکور در شق یازدهم بند (پ) ماده 124 قانون بقرار ذیل:
الف - هزینه تبلیغات برای ساخت کالایی که تولید آن در دوره مالی آتی است از تاریخ شروع به فروش به فروش به اقساط مساوی ظرف 5 سال مستهلک خواهد شد.
پرداخت هزینه تبلیغات در سال اول بهره‌برداری همان کالا 50% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.
پرداخت هزینه تبلیغات در سال دوم بهره‌برداری همان کالا50% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.
پرداخت هزینه تبلیغات در سال سوم بهره‌برداری همان کالا 20% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.
پرداخت هزینه تبلیغات در سال چهارم و بعد بهره‌برداری همان کالا 10% بهای خالص فروش همان محصول قابل قبول در هزینه تولید است.
ب - درباره واردکنندگان کالا از خارج و صاحبان مشاغل دیگر که کارشان خرید و فروش کالا است تا 5ر7% درصد فروش.
پ - نسبت بسینماها تا 3 درصد فروش بلیط پس از وضع عوارض.
ت - در مورد سایر مشاغل تا سه درصد درآمد ناویژه قابل قبول است.
11 - نصاب یک برابر و نیم حداکثر مدت استهلاک مقرر در تبصره یکم جدول استهلاکات مصوب 47,2.22 کمیسیون دارایی مجلس شورای ملی فقط ناظر بمواردی است که مدت مقرر در آیین‌نامه مذکور کمتر از مدت استهلاکی باشد که مطابق مقررات سابق بر مبنای نرخ معموله قابل استهلاک بوده است.
آیین‌نامه فوق مشتمل بر دو ماده و یک تبصره در تاریخ روز چهارشنبه دوازدهم تیر ماه یکهزار و سیصد و چهل و هفت بتصویب کمیسیون دارایی مجلس شورای ملی رسیده باستناد تبصره ماده 124 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب 1345,12.28 قابل اجرا می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی