مورخ:
1381/06/31
شماره:
201/5452
نمونههایی از آرا شعب
-
بند 2 ماده 97 قانون مالیات ها- ضرایب خرده فروشی وعمده فروشی- منبع مالیات: اشخاص حقوقی- اداره کل مربوط: مالیات بر شرکت ها
شماره: 5452/201
تاریخ: 1381/06/31
پیوست:
شماره وتاریخ رای مورد واخواهی: 1793-1380/05/27
مربوط به مالیات: شخص حقوقی
سال عملکرد یا تعلق مالیات: 77
شماره حوزه مالیاتی: 0431/37
شماره سر ممیزی مالیاتی:
اداره: کل مالیات بر شرکت ها
تاریخ ابلاغ رای: 1380/06/11
شماره وتاریخ ثبت شکایت: 5697-4/30-1380/07/10
(کلاسه شورا 48316)
خلاصه واخواهی: حوزه مالیاتی علیرغم درخواست مهلت 5 روزه برای تسلیم صورت گردش کالا به استناد بند 2 ماده 97 مبادرت به تشخیص علیالراس نموده وبا مبنا قرار دادن فروش عمده وخرده فروشی لوازم یدکی اقدام به تعیین درآمد نمود وهیات تجدید نظر در بند 1 رای مورد واخواهی برای توجیه رد درخواست شرکت، استناد به بند 2 ماده 8 آییننامه تحریر دفاتر نموده که این استناد با ماده وبند 2 آن مغایرت داشته وچنانچه منظور هیات تبصره 2 ذیل ماده 12 باشد آن هم از مصادیق این تبصره نبوده زیرا دفاتر شرکت کامل و آماده بوده است وتاخیر ثبت وعملیات موضوعیت نداشته است ودرخواست شرکت متکی به مقررات بند 2 ماده 9 آییننامه سازمان تشخیص بوده وصورت گردش کالا اصولا از جمله اسناد حسابداری مندرج در قانون تجارت نبوده وفقط کاربری مالیاتی داشته وهیات حل اختلاف هم عنوان نموده که شرکت می توانسته در مهلت زمانی تشکیل هیات موضوع بند 3 آن را ارایه نماید صحیح نمی باشد چون اصلا پرونده به هیات سه نفری حسابرسی بند 3 ماده 97 ارجاع نشده بود. همچنین مجری قرار موظف بوده طبق مفاد ماده 152 قانون مالیات ها در ارقام فروش عمده وجزیی اعمال ضریب متناسب نماید ونظر مجری قرار که فروش را به عنوان درآمد مشمول مالیات تلقی نموده خلاف قانون میباشد. همچنین در بند 3 رای مورد واخواهی هیات اعلام نموده که گزارش کارشناس نمی تواند مدرک اتخاذ تصمیم باشد و قبولی شرکت تعهدی را برای هیات به وجود نمی آورد که نظریه مذکور با مفاد مقررات ماده 23 آییننامه تشخیص مغایرت دارد. در صورتی که در نتیجه گیری بعدی هیات به همین گزارش مجری قرار در تایید خرده وعمده فروشی استناد نموده است، وگزارش مجری قرار فقط از این حیث که بر آنها اعمال ضریب ننموده ایراد وارد بوده ولاغیر. لذا با توجه به موارد مذکور تقاضای نقض رای صادره را دارد.
شعبه چهارم شورای عالی مالیاتی پس از رسیدگی به شکواییه شاکی ومحتویات پرونده مالیاتی به شرح آتی اقدام به صدور رای مینماید:
رای: اولا، در اجرای بند 2 ماده 97 قانون مالیاتهای مستقیم، شرکت مودی ملزم بوده با توجه به درخواست ارایه دفاتر و اسناد ومدارک موضوع نامه شماره 370431/835-1378/06/21 ممیز مالیاتی در تاریخ مراجعه یعنی 1378/07/05 لااقل دفاتر قانونی خود را در محل کار جهت رسیدگی در اختیار مامور مربوطه قرار دهد. در صورتیکه به شرح صورت جلسه تنظیمی در 1378/07/05 (برگ 6 پرونده) که به امضای ممیز وکمک ممیز و آقای مدیر عامل شرکت رسیده، شرکت مودی نه تن ها اسناد ومدارکی را ارایه ننموده بلکه از تسلیم دفاتر قانونی هم خودداری نموده و به موجب نامه مورخ 1378/07/05 بدون ذکر دلایل وجهات عدم ارایه دفاتر خود، تقاضای تمدید مهلت به مدت 5 روز برای تنظیم وتسلیم "صورت گردش کالا" نموده است که به آن نیز عمل ننموده ودفاتر واسناد ومدارک خود را در 1378/07/28 و خارج از مهلت تمدیدی درخواستی خود تسلیم نموده است (برگ 7 پرونده). بنابراین به اقدام حوزه مالیاتی در تشخیص علیالراس وتنفیذ آن توسط هیات حل اختلاف تجدید نظر (فارغ از دلایل وتوجهات هیات مذکور) ایرادی مترتب نمی باشد. ثانیا در مورد درآمد حاصل از خرده وعمده فروشی کالا، با توجه به اینکه مجری قرار نهایتا درآمد مشمول مالیات هر یک را مشخص نموده تقاضای اعمال ضریب مجدد به درآمدهای مشمول مالیات از جانب شرکت مودی توجیه قانونی و منطقی ندارد. ثالثا تمکین مودی به تعیین مالیات از ماخذ یکصد میلیون ریال درآمد مشمول مالیات ارایه شده به مجری قرار، تکلیفی را برای هیات صادرکننده رای ایجاد نمی نماید وماده 23 آییننامه سازمان تشخیص هم فاقد چنین الزام وتکلیف قانونی برای هیاتهای حل اختلاف مالیاتی است، رابعا هیاتهای مذکور مخیر به قبول یا عدم قبول تمام یا قسمتی از گزارشات مجریان قرار بوده وگزارشات آنها نمی تواند سالب مسیولیت ها ویا ساقط تکالیف قانونی آنها منجمله ماده 248 قانون مالیاتهای مستقیم باشد. لذا با رد شکواییه شاکی رای هیات حل اختلاف تجدید نظر ابرام میگردد.
اسداله مرتضوی
غلامرضا نوری
صدیقه کاتوزیان