مطالبه مالیات از ذخایر طرح و توسعه موضوع ماده 138-...

شماره: 8114/201

تاریخ: 1381/09/24

پیوست:

 

شماره وتاریخ رای مورد واخواهی: 510-1380/07/02

مربوط به مالیات: بر درآمد اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 76 وذخیره توسعه سنوات 71و72

شماره حوزه مالیاتی: 0111

شماره سر ممیزی مالیاتی: 011

اداره: امور مالیاتی شهرستان قزوین

تاریخ ابلاع رای: 1380/08/12

شماره وتاریخ ثبت شکایت: 7430-4/30-1380/09/12 و 7179-4/30-1380/09/05 و 6956-4/30-1380/08/28

خلاصه واخواهی: در اجرای ماده 251 قانون مالیات‌های مستقیم به رای تجدید نظر به شماره 510 مورخ 1380/07/02 به دلیل موارد عدم رعایت قوانین و مقررات موضوعه ونقص رسیدگی اعتراض داشته تقاضای تجدید رسیدگی به دلایل زیر دارد.

1- اعتراض به مطالبه مالیات ذخایر اندوخته طرح و توسعه سنوات 71و72 شرکت به منظور تغییر روش تولید شیشه از روش کلبرن به روش فلوت در دی ماه سال 1371 با اخذ موافقت از اداره کل صنایع کانی غیر فلز وزارت صنایع تصمیم گرفت بخشی از هزینه‌های طرح وتوسعه مزبور را از محل ذخیره (اندوخته) سود سنوات 71و72 با استفاده از معافیت‌های موضوع ماده 138 قانون مالیات ها تامین نماید. لذا پس از اخذ موافقت عملیات ساخت نیروگاه، انبار را که لازمه اجرای قسمت‌های بعدی طرح مذکور بود آغاز گردید ولی از آنجایی که هنگام اجرای طرح بزرگترین کوره کارخانه شرکت که در حال تولید شیشه تخت بوده وتولید آن بالغ بر 40% کل تولید شیشه شرکت و 20% تولید شیشه جام کشور را تشکیل می‌داد برای مدت حداقل 2 سال متوقف گردد. به همین دلیل جهت جلوگیری از توقف تولید شیشه از توقف کوره منصرف و در سال 73 با اخذ موافقت دیگری برای اجرای طرح مستقل تولید شیشه فلوت از اداره صنایع صنایع اقدام گردید و شرکت در اجرای طرح اول به خرید زمین و عملیات ساخت نیروگاه و انبار و اجرای قسمت‌های دیگر و سایر تاسیسات جانبی از محل ذخایر مورد نظر ادامه داده تا پایان سال 1376 که سال پایان مهلت اجرای طرح اول بوده ودر این رابطه مبلغی بیشتر از اندوخته ها هزینه گردید لیکن به دلیل اولویت طرح دوم عملیات خرید خارجی ماشین آلات، انعقاد قرارداد تامین مالی ارزی وسایر جهات طرح اول موقتا متوقف گردید تا پس از اجرای طرح دوم مجددا به اجرای آن اقدام گردد. 2- اعتراض به برگشت بعضی از هزینه ها و اضافه نمودن آن‌ها به درآمد مشمول مالیات با توجه به اینکه هزینه‌های انجام گرفته حسب موازین ماده 147 قانون مالیات‌های مستقیم در حد متعارف به مدارک مثبته متکی بوده و منحصرا به تحصیل درآمد در سال مورد رسیدگی می‌باشد از جمله مزایای غیر نقدی به کارکنان، هزینه درمانی کارکنان و ... بنا به مراتب فوق تقاضای رسیدگی مجدد را دارد.

هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر در رای مورد واخواهی نسبت به اعتراض مودی در مورد مطالبه مالیات اندوخته طرح توسعه سنوات 71و72 که مدعی بوده هزینه‌های انجام شده بیشتر از 70% ذخیره می‌باشد ومشمول قسمت اخیر مفاد تبصره 2 ماده 138 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند ماه 1366 واصلاحیه های بعدی است، رسیدگی و نفیا یا اثباتا اظهارنظری معمول نداشته است. علاوه بر آن هیات مزبور رای خود را با استناد به رسیدگی‌های هیات بدوی از جمله گزارش اجرای قرار وارده به شماره 63/4912/127 مورخ 1380/03/24 انشا نموده، که گزارش اجرای قرار مذکور بنا به نوشته قسمت اخیر آن مبنی بر اینکه "مواردیکه در این گزارش اشاره نگردیده نظر حوزه مالیاتی مورد تایید است" در مورد برخی از اعتراضات مودی بدون رسیدگی نظر حوزه مالیاتی را مورد قبول قرار داده است. در حالیکه گزارش حوزه مالیاتی در خصوص هزینه‌های غیر قابل قبول (از طرف حوزه مالیاتی) واقلام اضافه شده به درآمد مشمول مالیات شامل مزایا وکمک های غیر نقدی (ردیف‌های 19و20) تعدیل موجودی (ردیف‌های 14-15و16) اقلام تشکیل دهنده بستانکار حساب سود وزیان سنواتی (ردیف 18) هزینه‌های درمانی کارکنان (ردیف 5) هزینه حق حضور (ردیف 8) فاقد دلایل توجیهی می‌باشد به این ترتیب حق این بود که هیات تجدید نظر راسا یا به طریق ممکن نسبت به موارد فوق‌الذکر رسیدگی ونفیا یا اثباتا نسبت به آن‌ها اظهارنظر می‌کرد بنا به مراتب بالا رای مورد واخواهی به دلیل نقص رسیدگی ایراد وارد است وشعبه پرونده را به هیات حل اختلاف مالیاتی موضوع ماده 257 قانون فوق‌الذکر احاله می‌نماید.