عدم رعایت ماده 132 در مورد پروانه بهره‌برداری مکمل- منبع...

شماره: 5044/201

تاریخ: 1381/06/23

پیوست:

 

شماره وتاریخ رای مورد واخواهی: 3/749-1380/08/30

مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 1377

شماره حوزه مالیاتی: 201521

شماره سر ممیزی مالیاتی: 20152

اداره: سازمان امور اقتصادی ودارایی استان اصفهان (شهرستان اصفهان)

تاریخ ابلاغ رای: 1380/09/12

شماره وتاریخ ثبت شکایت: 8305/4/30-12/10/1380

خلاصه واخواهی: پروانه بهره‌برداری شماره 1309976/0414675 مورخ 1377/12/15 برای تولید هگزان وپارافین مایع وپروانه بهره‌برداری شماره 1309986/044237 مورخ 1377/04/24 جهت تولید حلال هپتان وحلال های آیزوپارافینیک صادر ودرآمد حاصل از تولیدات فوق مشمول معافیت ماده 132 قانون مالیات‌های مستقیم می‌باشد. هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر بر اساس گزارش خلاف واقع کارشناسان با اشاره به اینکه پروانه‌های بهره‌برداری مکمل است ونیز بیان اینکه شرکت از معافیت ماده 138 استفاده نموده، شرکت را از معافیت فوق‌الذکر محروم کرده، در حالیکه اولا پروانه مکمل همان پروانه واقعی است، ثانیا ذخیره‌های طرح و توسعه سال‌های 1374و1375 توسط حوزه مالیاتی برگشت شده وشرکت از آن استفاده ننموده وفقط از ذخیره سال 1376 که مربوط به تولید تینر روغنی بوده استفاده نموده وبه این ترتیب مانعی بر سر راه شرکت جهت استفاده از معافیت ماده 132 وجود ندارد. ضمنا شرکت یک در هزار فروش را در اجرای بند ب تبصره 67 قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران به حساب خزانه واریز کرده که به عنوان هزینه قابل قبول مورد پذیرش واقع نگردیده.

بنا به مراتب به رای شماره 3/749 مورخ 1380/08/30 هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر اعتراض داشته، درخواست نقض آن را دارد. (مشروح مطالب در هشت صفحه ضمیمه پرونده است.)

اولا دلیل هیات حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر مبنی بر اینکه پروانه‌های شماره 1309986/44237 مورخ 1377/04/24 و 1309976/0414675 مورخ 1377/12/15، که جهت تولید هپتان و ایزوپارافینیک وهگزان وپارافین مایع صادر گردیده، مکمل پروانه اصلی بوده و آثار آن در عدم استحقاق استفاده از معافیت مورد ادعای مودی تشریح نگردیده، ثانیا استدلال هیات در عدم اعطا معافیت مورد درخواست، به لحاظ استفاده شرکت مودی از معافیت مذکور در بند الف ماده 138 اصلاحی مصوب 1371/02/07 قانون مالیات‌های مستقیم نشان از وارسی همه جانبه موضوع نداشته، ثالثا راجع به 001/0 درآمد موضوع بند ب تبصره 67 قانون برنامه پنج ساله دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران نظر هیات به اینکه 001/0 مزبور مربوط به سال مورد رسیدگی نبوده ومالا عدم کسر آن از درآمد مشمول مالیات، صرفا به دلیل یاد شده، با مفاد بند 27 ماده 148 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب اسفند 1366 مطابقت ندارد.

بنا به مراتب فوق به رای مورد واخواهی ایراد وارد است وشعبه ضمن نقض آن پرونده را به هیات حل اختلاف مالیاتی دیگر احاله می‌نماید تا با رعایت مقررات موارد را مورد رسیدگی لازم وکافی قرار داده ودر هر مورد به طور مستدل، نفیا یا اثباتا اظهار نظر واقدام به صدور رای نماید.