بـسـمـه تـعـالـی
* کـلاســه پــرونـــده : هـ ع /93/695 دادنامه 125 تاریخ صدور1394/04/07 94/پ/4
* مــرجــع رسـیــدگــی : هیات تخصصی پژوهشی فرهنگی
* مـوضـوع خـواستـه : ابطال بخشنامه شماره 3269/93/200 مورخه 1393/03/13
* شـاکــی : علی دانشمندی
* طرف شکایت : معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رییس جمهور
*گردش کـار: خلاصه دادخواست شاکی با ذکر دلیل مغایرت مصوبه با قانون یا شرع : شکات طی دادخواست تقدیمی بخشنامه مذکور صادره از شورای توسعه مدیریت که مفادا با اصلاح بخشنامه شماره 95314/200 – 1388/10/08 صرفا فوق‌العاده مستمر مذکور در بندهای 2 و3و5 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری را به عنوان مزایای مستمر تلقی و تعریف نموده را مغایر اصل 173 قانون اساسی و ماده 59 قانون برنامه پنجم توسعه و بند «د» ماده واحده قانون اصلاح ماده 113 قانون مدیریت خدمات کشوری و تبصره 3 ماده 3 قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی ، بند «ج» رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 778 الی 838 مورخه 1392/11/07 دانسته و توضیح داده اند که : 1- بخشنامه مذکور ظلم و اجحافی فاحش است در حق کسانی که سال‌های متمادی حق بیمه را با لحاظ اضافه کار پرداخت نموده اند و با اعمال این بخشنامه به یکباره حقوق و مزایا به نحو چشم گیری کاهش پیدا می‌کند. 2- براساس اصل 173 قانون اساسی تفسیر قوانین با مجلس شورای اسلامی است، لذا شورای توسعه مدیریت اساسا صلاحیت تفسیر و ابلاغ بخشنامه مذکور را ندارد و مغایر اصل 73 قانون اساسی است. 3- بخشنامه مذکور مغایر ماده 59 قانون برنامه پنجم است زیرا در ماده مذکور کارکنان دستگاه‌های اجرایی مشمول قانون تامین اجتماعی را از هر جهت از جمله شرایط بازنشستگی و سایر مزایا تابع قانون تامین اجتماعی می‌باشند، بنابراین با کارکنانی که تابع صندوق تامین اجتماعی هستند بایستی مطابق قانون تامین اجتماعی رفتار شود، در نتیجه بخشنامه که حکم مغایر مقررات تامین اجتماعی وضع نموده مغایر ماده 59 است. 4- مطابق ماده 30 و بند 5 ماده 2 قانون تامین اجتماعی، فوق‌العاده اضافه کار کارمندان مشمول صندوق تامین اجتماعی مشمول کسورات بازنشستگی است و بخشنامه مغایر آن است. 5- بند « د » ماده 113 قانون مدیریت خدمات کشوری اشعار میدارد : سایر مقررات تامین اجتماعی و همچنین صندوق و سازمان‌های بازنشستگی و بیمه‌ای و قانون ساختار نظام جامع تامین اجتماعی به قوت خود باقیست. بنابراین با تجویز بقا قانون تامین اجتماعی بخشنامه که حکم مغایر مقررات تامین اجتماعی برقرار نموده، مغایر بند « د» ماده 113 قانون مدیریت و خدمات کشوری است. 6- تبصره 3 ماده 3 قانون نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی اشعار میدارد: « تعهدات قبلی سازمان و صندوق‌های بیمه گر به افراد تحت پوشش مشروط به آنکه فقط در یک سازمان یا صندوق عضویت داشته اند کماکان به قوت خود باقی است با عنایت به اینکه سازمان تامین اجتماعی طی سال‌های متمادی در چارچوب قانون از اضافه کار بیمه کسر می‌نموده است نمی توان با صدور یک بخشنامه تعهدات قانونی سازمان تامین اجتماعی در قبال کارکنان دولت را منتفی نمود. 7- بخشنامه با مفاد بند « ج» رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 778 الی 838 مورخه 1392/11/07 در تعارض است، زیرا رای مذکور پس از 1390/01/01 و اجرایی شدن قانون برنامه پنجم فوق‌العاده اضافه کاری که حق بیمه از آن کسر شده را در پاداش پایان خدمت قابل لحاظ دانسته است.
* خلاصه مدافعات مشتکی عنه : طرف شکایت باتوجه به رای شماره 1392 الی 1402 - 1393/09/10 هیات عمومی دیوان عدالت اداری و اینکه شاکی مغایرتی با قانون مطرح ننموده خواهان رد شکایت شاکی شده است.
نـظـریـه تـهـیـه کـنـنـده گـزارش : نظر به اینکه مطابق ماده 106 قانون مدیریت خدمات کشوری که در سال 1392 تمدید شده و حاکمیت دارد و وارد به قانون برنامه پنجم توسعه است، در خصوص محاسبه کسور بازنشستگی حقوق ثابت و فوق‌العاده‌های مستمر و فوق‌العاده بند 68 قانون مذکور مورد ملاک قرارگرفته است و مطابق تبصره ذیل ماده 76 فوق‌العاده مستمر به فوق‌العاده‌های بندهای ( 2) و (3) و (5) ماده 68 محدود گردیده و فوق‌العاده اضافه کار در عداد فوق‌العاده‌های مستمر قرار نگرفته است و با عنایت به اینکه بخشنامه مورد اعتراض در مورد مشمولین قانون مدیریت خدمات کشوری می‌باشد و با عنایت به ملاک و مدلول مذکور در رای وحدت رویه 1392 الی 1403 – 1393/09/10 بخشنامه مورد اعتراض مغایر قانون نمی باشد. تهیه کننده گزارش : ذبیح اله واحدی
موضوع در جلسه مورخ 1394/03/25 هیات تخصصی پژوهشی فرهنگی دیوان عدالت اداری مطرح ، نظریه هیات به شرح آتی اعلام می‌گردد. اعـضـا هـیـات بـه اتـفـاق آرا : نظریه تهیه کننده گزارش را صحیح دانستند.
رای هیات تخصصی
در خصوص شکایت مطروحه به خواسته ابطال بخشنامه شماره 3269/93/200 مورخه 1393/03/13 بدین توضیح که در بخشنامه مذکور صرفا فوق‌العاده‌های مستمر در بندهای 2و3و5 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری را به عنوان مزایای مستمر تعریف نموده است که خلاف اصل 173 و ماده 59 قانون برنامه پنجم توسعه و بند « د» ماده 113 قانون مدیریت و خدمات کشوری و تبصره 3 ماده 3 قانون ساختار نظام رفاه و تامین اجتماعی و بند (ج) رای هیات عمومی به شماره 778 الی 838 مورخه 1392/11/07 می‌باشد. با توجه به اوراق و محتویات پرونده نظر به اینکه بر اساس ماده 106 قانون مدیریت خدمات کشوری که در سال 1392 تمدید شده و در زمان صدور بخشنامه مورد اعتراض حاکمیت داشته و وارد به قانون برنامه پنجم توسعه است، حقوق ثابت و فوق‌العاده‌های مستمر فوق‌العاده بند 10 ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری ملاک برای تعیین کسور بازنشستگی است و در تبصره ذیل ماده 76 نیز فوق‌العاده مستمر به بندهای 2و3و5 ذیل ماده 68 قانون مذکور محدود گردیده و فوق‌العاده اضافه کار در عداد فوق‌العاده‌های مستمر نیامده است. بنابراین بخشنامه صدرالذکر که بر همین مبنا صادر شده مغایر قانون و خارج از حدود اختیارات نمی باشد، در نتیجه رای به رد شکایت صادر و اعلام می‌گردد. این رای طبق ماده 84 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ظرف مهلت 20 روز پس از صدور از سوی رییس محترم دیوان عدالت اداری یا ده تن از قضات محترم دیوان قابل اعتراض می‌باشد.
ذبیح اله واحدی-رییس هیات تخصصی پژوهشی فرهنگی دیوان عدالت اداری