مورخ: 1400/10/15
شماره: 1207
آرا هیات تخصصی دیوان عدالت
رای شماره 1207 مورخ 1400/10/15 هیات تخصصی مالیاتی ، بانکی دیوان عدالت اداری(مـوضـوع شـکـایت و خـواستـه : ابطال قسمت‌هایی از بخشنامه‌های شماره 81/98/200 مورخ 1398/08/27 و شماره 58/98/200 مورخ 1399/08/14سازمان امورمالیاتی)

* شماره پــرونـــده : هـ ع/ 0002133 شماره دادنامه: 140009970906011205 تاریخ: 1400/10/15

* شـاکــی : آقای وحید خسروی

* طرف شکایت : سازمان امور مالیاتی

* مـوضـوع شـکـایت و خـواستـه : ابطال قسمت‌هایی از بخشنامه‌های شماره 81/98/200 مورخ 1398/08/27 و شماره 58/98/200 مورخ 1399/08/14 سازمان امور مالیاتی

* شاکی دادخواستی به طرفیت سازمان امور مالیاتی به خواسته ابطال قسمت‌هایی از بخشنامه‌های شماره 81/98/200 مورخ 1398/08/27 و شماره 58/98/200 مورخ 1399/08/14 سازمان امور مالیاتی به دیوان عدالت اداری تقدیم کرده که به هیات عمومی ارجاع شده است متن مقرره مورد شکایت به قرار زیر می‌باشد :

بخشنامه شماره 80/98/200 مورخ 1398/08/27

80

98

83

م

مخاطبان/ ذینفعان

امور مالیاتی شهر و استان تهران

ادارات کل امور مالیاتی

موضوع

ابلاغ رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری موضوع دادنامه شماره 73 مورخ 1398/01/27 مبنی بر اصلاح رای شماره 601 مورخ 1389/12/09 آن هیات درخصوص کمک هزینه رفاهی کارکنان

به پیوست، رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری موضوع دادنامه شماره 73 مورخ 1398/01/27 برای اطلاع و اقدام لازم ارسال می‌گردد. با توجه به رای مذکور، متن رای دادنامه شماره 601 مورخ 1389/12/09 هیات عمومی دیوان عدالت اداری درخصوص ابطال بخشنامه شماره 33553 مورخ 1387/04/12 به شرح ذیل خواهد بود:

«نظر به اینکه مصادیق حقوق و مزایای مشمول کسر مالیات، موضوع ماده 82 قانون مالیات‌های مستقیم در ماده 83 همان قانون به عنوان مزایای مربوط به شغل احصا شده است و خدمات و تسهیلات رفاهی که در ماده 40 قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت ( 1380/11/27) مصوب 1384/08/15 مجوز پرداخت دارد مزایای مربوط به شاغل بوده و داخل در عناوین حقوق و مزایای مذکور در ماده 83 قانون مالیات‌های مستقیم نمی باشد، بنابراین وجوه پرداختی به حقوق بگیران، تحت عناوین مهد کودک، یارانه غذا، ایاب و ذهاب، بن کالا و ... به عنوان مصادیق ماده 40 قانون مارالذکر، موضوعا از شمول احکام مواد 82 و 83 قانون مالیات‌های مستقیم خارج بوده و نظریه شماره 20100/256 مورخ 1389/10/06 دیوان محاسبات کشور هم در تایید مراتب می‌باشد. النهایه بخشنامه مورد اعتراض خلاف قانون و خارج از حدود اختیارات سازمان امور مالیاتی کشور تشخیص و به استناد قسمت دوم اصل 170 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بند یک ماده 19 و ماده 42 قانون دیوان عدالت اداری ابطال می‌گردد.

بنابراین وجوهی که بابت مهد کودک، یارانه غذا، ایاب و ذهاب و بن کالا در اجرای ماده 40 قانون فوق‌الذکر و یا بر اساس مقررات استخدامی موسسه در حدود متعارف و یا ارایه اسناد و مدارک به کلیه کارکنان پرداخت می‌شود، از شمول حکم مواد 82 و 83 قانون مالیات‌های مستقیم خارج بوده و مشمول مالیات نمی باشد.

امیدعلی پارسا

رییس کل سازمان امور مالیاتی کشور

بخشنامه شماره 58/98/200 مورخ 1399/08/14

58

99

83

م

مخاطبان/ ذینفعان

امور مالیاتی شهر و استان تهران

ادارات کل امور مالیاتی

موضوع

اصلاح بخشنامه شماره 80/98/200 مورخ 1398/08/27 در خصوص دادنامه شماره 73 مورخ 1398/01/27

با توجه به ابهامات مطروحه در خصوص نحوه اجرای دادنامه شماره 73 مورخ 1398/01/27، پاراگراف (بند) آخر بخشنامه شماره 80/98/200 مورخ 1398/08/27 به این شرح اصلاح می‌گردد و از تاریخ 1387/04/12 لازم‌الاجرا می‌باشد.

بنابراین وجوهی که بابت مهدکودک، یارانه غذا، ایاب و ذهاب، بن کالا و ... به عنوان مصادیق ماده 40 قانون الحاق موادی به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب 1384/08/15 و یا بر اساس مقررات استخدامی مربوطه، در حدود قانون یا متعارف، به کلیه کارکنان پرداخت می‌شود با ارایه اسناد و مدارک از شمول حکم مواد 82 و 83 قانون مالیات‌های مستقیم خارج می‌باشد.

امید علی پارسا

رییس کل سازمان امور مالیاتی کشور

*دلایل شاکی برای ابطال مقرره مورد شکایت :

ریاست محترم سازمان امور مالیاتی در بخشنامه‌های مورد شکایت، معافیت مزایای رفاهی و انگیزشی را که به استناد مواد 82 و 83 از قانون مالیات‌های مستقیم و مواد قانون کار (ماده 36 تبصره 3) و ماده 40 قانون الحاق در نظر گرفته شده است و بر اساس دادنامه شماره 73 مورخه 1398/01/27 به کارکنان تعلق می‌گیرد مقید به قیود پرداخت«متعارف» و «کلیه کارکنان» نموده که فراتر از حکم مقنن می‌باشد و برخلاف رای هیات عمومی است و این مزایا در قوانین یاد شده فاقد سقف می‌باشد و به توافق طرفین وابسته است در حالی که استفاده از عبارات یاد شده و نحوه رسیدگی و برخورد مامورین مالیاتی با موضوع موجب ایجاد محدودیت می‌شود و از طرفی مقید به کلیه کارکنان نمی باشد بلکه بسته به نظر کارفرما و بر اساس روش‌های انگیزشی است تقاضای ابطال قیود «متعارف» و «کلیه کارکنان» از بخشنامه‌های یاد شده را دارم.

* خلاصه مدافعات طرف شکایت :

تا لحظه تنظیم گزارش (مورخه 1400/08/24) پاسخی از طرف شکایت واصل نشده است و پرونده آماده طرح در جلسه هیات تخصصی مالیاتی، بانکی می‌باشد./ط

*نظریه تهیه کننده گزارش:

با عنایت به اینکه خواسته شاکی ابطال عبارات در «حدود متعارف» و «کلیه کارکنان» از بخشنامه‌های شماره 80/98/200 مورخه 1398/08/27 و شماره 58/99/200 مورخه 1399/08/14 سازمان امور مالیاتی می‌باشد و بخشنامه‌های مورد شکایت که در راستای آرای سابق الصدور هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 601 مورخه 9/12 و شماره 73 مورخه 1398/01/27 صادر شده اند و مفاد دادنامه‌های یاد شده مبنی بر عدم شمول مالیات بر حقوق بر کمک هزینه‌های رفاهی بوده و با نظرداشت اینکه بر اساس ابهام مطرح شده مبنی بر اینکه در رای سابق الصدور هیات عمومی قید کارکنان دولت آمده بود که با این وصف معافیت یاد شده (کمک هزینه‌های رفاهی) صرفا شامل حقوق بگیران دولتی می شد، لیکن هیات عمومی با رفع ابهام از رای سابق خویش و اصلاح آن، قید حقوق بگیران را منظور نمود و در بخشنامه یاد شده در راستای تبعیت از این نظر «کلیه کارکنان» قید شده تا هم شامل کارمندان دولتی و هم بخش خصوصی شود که در لایحه دفاعیه طرف شکایت به این امر اذعان گردید و از سویی، قید متعارف که در بخشنامه‌های معترض عنه قید شده است با وحدت ملاک از احکام مختلف قانون مالیات‌های مستقیم از جمله پذیرش هزینه ها در حدود متعارف، پذیرش هزینه کفن و دفن در حدود متعارف و ... ذکر شده است و با هدف جلوگیری از پرداخت‌های غیر متعارف در قالب هزینه‌های رفاهی به قصد فرار مالیاتی به لحاظ شمول معافیت، بوده، بنابراین، مجموعا بخشنامه‌های مورد شکایت در راستای بیان اهداف مقنن و تبیین شیوه‌های اجرایی قانون بوده و مغایرتی با مقررات نداشته است.

تهیه کننده گزارش :

محمد علی برومندزاده

رای هیات تخصصی مالیاتی ، بانکی دیوان عدالت اداری

با عنایت به اینکه خواسته شاکی ابطال عبارات در «حدود متعارف» و «کلیه کارکنان» از بخشنامه‌های شماره 80/98/200 مورخه 1398/08/27 و شماره 58/99/200 مورخه 1399/08/14 سازمان امور مالیاتی می‌باشد و بخشنامه‌های مورد شکایت که در راستای آرای سابق الصدور هیات عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 601 مورخه 9/12 و شماره 73 مورخه 1398/01/27 صادر شده اند و مفاد دادنامه‌های یاد شده مبنی بر عدم شمول مالیات بر حقوق بر کمک هزینه‌های رفاهی بوده و با نظرداشت اینکه بر اساس ابهام مطرح شده مبنی بر اینکه در رای سابق الصدور هیات عمومی قید کارکنان دولت آمده بود که با این وصف معافیت یاد شده (کمک هزینه‌های رفاهی) صرفا شامل حقوق بگیران دولتی می شد، لیکن هیات عمومی با رفع ابهام از رای سابق خویش و اصلاح آن، قید حقوق بگیران را منظور نمود و در بخشنامه یاد شده در راستای تبعیت از این نظر «کلیه کارکنان» قید شده تا هم شامل کارمندان دولتی و هم بخش خصوصی شود که در لایحه دفاعیه طرف شکایت به این امر اذعان گردید و از سویی، قید متعارف که در بخشنامه‌های معترض عنه قید شده است با وحدت ملاک از احکام مختلف قانون مالیات‌های مستقیم از جمله پذیرش هزینه ها در حدود متعارف، پذیرش هزینه کفن و دفن در حدود متعارف و ... ذکر شده است و با هدف جلوگیری از پرداخت‌های غیر متعارف در قالب هزینه‌های رفاهی به قصد فرار مالیاتی به لحاظ شمول معافیت، بوده، بنابراین، مجموعا بخشنامه‌های مورد شکایت در راستای بیان اهداف مقنن و تبیین شیوه‌های اجرایی قانون بوده و مغایرتی با مقررات نداشته به استناد بند ب ماده 84 از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392 رای به رد شکایت صادر می‌نماید. رای صادره ظرف بیست روز پس از صدور قابل اعتراض از ناحیه ریاست محترم دیوان یا ده نفر از قضات گرانقدر دیوان عدالت اداری می‌باشد./ط

محمد علی برومند زاده

رییس هیات تخصصی مالیاتی ، بانکی دیوان عدالت اداری

مورخ: 1366/12/03
شماره: 82
قانون مالیات‌های مستقیم
مورخ: 1366/12/03
شماره: 83
قانون مالیات‌های مستقیم
مورخ: 1401/09/22
شماره: 140109970905812072 الی 140109970905812075
آرا هیات عمومی دیوان عدالت
معتبر
مورخ: 1401/06/29
شماره: 140109970905811185
آرا هیات عمومی دیوان عدالت
معتبر
مورخ: 1387/04/12
شماره: 33553
بخشنامه
منسوخ صریح
مورخ: 1387/04/12
شماره: 33553
بخشنامه
-